مریم وبلاگ

  در زمان آریایی ها نیایش و تقدس نور و آتش وارد مرحله تازه تری میشود گریشمن معتقد است که آریایی ها بیشتر نمادهای مادی و معنوی خود را از ایلامی ها گرفتند مانند استفاده از معابد روباز – ذکر گفتن – راه افتادن دسته به دنبال آتش- همراه شاه با اتش مقدس بودن ( در دوره ساسانی و اشکانی که بوضوح بر روی سکه ها و نقوش آنان دیده می شود )- مغ خوانی – قراردادن ظرف آتش – استفاده از چهار تاقی – حلقه زدن به دور آتش همه بر گرفته از آیین ایلامی است .

 در فرهنگی آریایی آتش از مهمترین عناصر بود که برای ان اساطیر زیادی ساخته شده است در ایران باستان آتش را ( آتر ) می گفتند که بعدها به آذر تبدیل شد کلمه آتور بان به معنی نگهبان اتش یا آذر است که در دوره ساسانیان از طبقه روحانیان زرتشتی بودند .

 آتش و نور در جهان بینی آفرینش جهان اهمیت ویژه ایی دارد زیرا آفرینش بنا بر باورهای ایرانیان باستان 12 هزار سال است و در 3 هزار سال اول که هرمزد امشاسپندان را آفرید که گوهر اولین آفرینش او روشنایی بود که از آن آتش – باد – آب – خاک پدید آمد او آتش و آب را برای گیاه آفرید و فرمود که آتش در پرستاری مردم باشد و در آفرینش جهان تنها آتش را بر خود پذیرفت .در فرهنگ هندو اروپایی آتش کانون اصلی ورسم هندو ها و زرتشتیان است که در هند به آن آگنی گویند که هم ایزدی و هم زمینی است وباور بر این بود که آتش واسطه میان انسان و خدایان است و آگنی در تفکر هندوها راه خدایان نامیده می شود امادر تفکر زرتشتیان آتش پسر اهورا مزدا است و نشانه مرئی حضور اهورا و نمادی از نظم راستین اوست در باره اتش اسطوره هایی در دست است که یکی از آنها در سرود قدیمی زامیاد یشت آمده :

ستیز میان آتش و اژدی هاک بر سر فره ایزدی است اژدهاک قصد به چنگ آوردن فره ایزدی را دارد تا آن را خاموش کند آتر می شتابد و آن را نجات می دهد اما آژدی هاک باز می تازد و ناسزا می گوید و قصد خاموشی آتر را دارد که آتر دچار تردید می شود پس اژدهاک می تازد تا فره را به دست آورد که آتر باز اور ا تهدید می کند که تورا در شعله خود می افکنم تا هر گز نتوانی بر زمین اهوراگام برداری ( یشت 19 – بند 59 ).- ادامه دارد...